Książka Wszystkie lajki Marczuka Pawła Beręsewicza. Z pozoru prosty pomysł. Z pozoru kolejna książka łącząca teraźniejszość z trudną przeszłością, z okresem wojennej okupacji. A jednak... to coś więcej niż tylko kolejna współczesna powieść dla młodzieży. Trójka przyjaciół zna się od dawna. Kiedyś "trzej muszkieterowie", dzisiaj: muszkieterka i dwóch muszkieterów. W pewnym wieku wszystko jest ważne: własna płeć, bycie lepszym od innych, potrzeba akceptacji, potrzeba wyróżniania się z tłumu. Adam, Rafał i Ania chodzą do jednej klasy gimnazjum w podmiejskiej warszawskiej Choszczówce. Niby się jeszcze przyjaźnią, ale ta nić rwie się coraz częściej. Rafał, zwany "Koniu", ma duże ambicje. Chce się wyróżniać nie tylko wyglądem, wynikami w nauce, popularnością. Chce być szkolnym ciachem. I jest. Jednak jemu to wciąż za mało. Chłopcy zaczynają ze sobą rywalizować także jeśli chodzi o względy Anki, która coraz bardziej uświadamia sobie własną kobiecość. Koniu, didżej szkolny, sięga po metody mało eleganckie. Ośmiesza Adama, manipulując jego słowami, przekręcając je. Adam postanawia się zemścić. Nie wie tylko, jak jego wyrafinowany plan się zakończy. Może gdyby wiedział, nigdy by go nie realizował? Wydarzenia szkolne z życia Ani, Rafała i Adama przeplatane są prezentacją Konia dotyczącą szkolnego konkursu. Rywalizacja jest bardzo zacięta, bowiem nagroda jest wielce atrakcyjna - wyjazd zagraniczny. Rafał opowiada dramatyczną historię Marczuka, młodego człowieka, który w czasie wojny pomagał ukrywać Żydów i zginął w czasie Powstania Warszawskiego. Tak naprawdę kradnie pomysł Adama na wypromowanie sylwetki miejscowego bohatera, dawno zapomnianego przez wszystkich. Przemyślana akcja propagandowa Adama sprawia, że o Marczuku się mówi w sieci i w mediach. Wielu wspomina go, wielu jest mu wdzięcznych. Interesują się nim ludzie z kuratorium i dziennikarze. Mit nikomu nieznanego wcześniej Marczuka rośnie i szybko zaczyna żyć własnym życiem. Sedno całej historii jest zawarte w końcówce książki. Jest nim m.in. stare jak świat pytanie, czy szlachetny cel uświęca wszystkie środki? A także problem: czy dla osobistej zemsty można sięgać po wszystkie środki, nawet takie jak kłamstwa i manipulacje, które zaczynają żyć własnym życiem?