W I tomie Fizjologii zwierząt domowych: Ľ przedstawiono podstawy cytofizjologii, Ľ omówiono zagadnienia związane z neurofizjologią, fizjologią neuronu, ośrodkowego układu nerwowego i układu nerwowego wegetatywnego (autonomicznego), Ľ zamieszczono wiadomości z zakresu fizjologii mięśni szkieletowych gładkich oraz mięśnia sercowego, Ľ omówiono także fizjologię serca, układu krążenia, krwi i układu oddechowego, Ľ opisano również mechanizmy równowagi kwasowo-zasadowej, fizjologię nerek, w tym specyfikę wydalania u ptaków oraz gospodarkę wodno-elektrolitową.

W opracowaniu Fizjologia zwierząt domowych, fizjologię zwierząt przedstawiono jako naukę o funkcjach istot żywych i ich narządów, przebiegu tych procesów na poziomie narządów i tworzonych przez nie układów, jak np. trawienia, oddychania, krążenia krwi i serca, reprodukcji, a także współoddziaływania i łączności oraz regulacji nerwowej i endokrynnej organizmów, które warunkują tak zadziwiającą wprost efektywność i sprawność czynnościową organizmu każdego gatunku zwierząt. W przeciwieństwie do fizjologii człowieka, ukierunkowanej na poznawanie jednogatunkowe tych procesów u ludzi, fizjologia zwierząt domowych, jako dziedzina medycyny weterynaryjnej, obejmuje zróżnicowane gatunkowo funkcje i mechanizmy o bardziej złożonym przebiegu i skomplikowanych regulacjach, stwarzających dodatkowe wyzwania i zainteresowania poznawcze, które wchodzą w zakres fizjologii porównawczej. Główne jednak treści tego opracowania podręcznikowego zostały ukierunkowane na zwierzęta domowe, mimo równoczesnego uwzględnienia fizjologii ptaków ozdobnych, zwierząt ogrodów zoologicznych, a także zwierząt wolnożyjących, nazywanych niesłusznie ädzikimi". Prezentując gatunkowe zróżnicowania czynnościowe na przykładzie procesów wzrostu i rozwoju oraz przemian energetycznych u człowieka i kilku gatunków zwierząt domowych, udokumentowano przekonująco zasadność tych twierdzeń oraz kluczowe znaczenie znajomości funkcji na poziomie narządów, układów i całego organizmu w diagnozowaniu schorzeń i zaburzeń funkcji, a także przyczynowego ich leczenia przez lekarza medycyny weterynaryjnej.